خلق تابلوی عصر عاشورا در خیابان گاندی

فرشچیان اگر چه اصفهانی زاده است اما او را به کوچۀ دوم خیابان گاندی می شناسمش. همان کوچه فراخی که عاشورا روزی، به سال۱۳۵۵قبل انقلاب، فرشچیان تهران نشین در جواب به گلایه های مادر عاشق حسینش،با غم جانکاه عاشورایی، در اتاق به روی خود بسته، با قلم جادویینش آفریدن آغاز نمود..همان مادر که با شنیدن نام سالار شهیدان، اشک در چشمانش حلقه می زد و از محمود عزیزش می خواست در این روز رستاخیز عظیم، خانه نباشد و به جمع عزاداران حسینی تهران در کوچه ها و حسینیه ها و مساجد بپیوندد؛ همان طور که خود و همسر محمود عزیزش غرغرکنان از خانه به در آمده به حسینیۀ ارشاد پیوستند.

محمود رنجیده از گلایه های مادر به اتاق کارش پناه برده، دستش بر قلم و رنگ و بوم آغشته و هم زمان با عصر عاشورای ۵۵، اثر جاودان عصر عاشورای ۶۱هجری را در خانۀ کوچۀ دوم خیابان گاندی آفریده از خود برای مردم این شهر و سرزمین به یادگار بر جای گذاشت و این گونه بود که گاندی تهران ،اگرچه نامش را از گاندی هند به یادگار داشت،هویت و ارج و قربی دگر یافت. خانه ای که امروز نشانی از آن نیست و مرکز سرطان به جایش قدبرافراشته است. فرشچیان را از آن رو آثاری متفاوت است چون خود هنرمند متفاوتی است. نجابت فرشچیان، سجده های ناگهانی در کوچه و خیابان و تهران، آنجا که عظمت خالق یکتا بر جانش مستولی می شود و در هر حالت به سجده شکرش وامی دارد، خدمت دوران جوانی به استاد فرزانه اش حاج میرزا آقا امامی آن زمان ها که استاد عزیزش کم بینا شده بود و آثارش خریداری نداشت و فرشچیان بزرگ با مناعت طبع، آثار استاد را اکسیر کیمیا زده قابل فروششان می نمود تا دست استاد بر هر کس و ناکسی دراز نگردد، پشتکار فرشچیان آنجا که در شب اول تمرین استاد و به جای تکلیف کشیدن چند آهو،شب به صبح رسانده و صدها آهو از برای مشق اولینش بر لوح سفید کاغذ به یادگار گذاشت،همه و همه فرشچیان را به مقام استاد فرشچیانی رساندند‌ اگر چه این روزها افتخار حضور استاد بزرگ در شهر را نداریم اما هیئت خانگی برادرش در محله باغ فردوس و حضور پرشور مردم حسینی دوست شمیران در این مکان و مراسم، حکایت از ارادت این خاندان به خاندان اهل بیت و سید شهدای عالم و همچنین نشان از ارادت شمیرانی ها و تهرانی ها به اهل بیت مصطفی و همچنین خاندان خالق اثر جاودان عصر عاشورا دارد.